Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

Τραγούδια των Τζουμέρκων: Μια μάνα έχει δάκρυα και πόνο στη καρδιά της

27.  Μια μάνα έχει δάκρυα και πόνο στη καρδιά της

Μια μάνα έχει δάκρυα με μόσκο, με μόσκο
Και πόνο στη καριά της με φούντα καριοφύλλι
Εχεί το γυιό στην ξενιτιά εδώ κ’ είκοσι χρόνια
Μια μέρα η μάνα έλαβε γραφή από τον γυιό της
Της γράφει πως θα παντρευτεί, στην ξενιτιά θα μείνει
Η μάνα του αποκρίθηκε με τα γλυκά της λόγια
Πάρε γιόκα μ’ τη νύφη μας κι έλα στο σπιτικό μας
Κι εγώ θα γίνω σκλάβα της, χαλί να με πατήσει
Ο γυιός της τ’ αποφάσισε, στο σπίτι να γυρίσει
Όλο τον κόσμο τους καλεί, στη γη τη ξακουσμένη
Το Γιάννη δεν τον εκαλεί, γιατί είναι νταμασιάρης
Τραβάει, σκοτώνει τους γαμπρούς και παίρνει τις νυφάδες
Το ‘για κ’ η νύφη άραξε, στην πόρτα ξεπεζεύει
Για βγάλτε τα περατικά, για να περάσει η νύφη
Τρεις μέρες γάμος γίνοταν, τρεις μέρες και τρεις νύχτες
Από καιρό το σκέφτοταν, τη νυφ’ να φαρμακώσει
Τσαπί και φτυάρι άδραξε, στη ράχη ανεβαίνει
Και βγάζει φίδ’ φαρμακερό κι οχιά με δυό κεφάλια
Βάνει και τα τηγάνισε, σ’ ένα χρυσό τηγάνι
Για φάτε συμπεθέροι μου, αλάφια και μοσχάρια
Και ‘γω με την νυφούλα μου, χέλια τηγανισμένα
Απλώνει η νύφη μια φορά, απλώνει η νύφη δύο
Απλώνει η νύφη τρείς φορές, στις τρείς εφαρμακώθηκε
Νεράκι μανούλα μ’ κι έσκασα και πλάνταξε η καρδιά μου
Εγώ νυφή μ’ εγέρασα, τη βρύση δεν τη ξέρω
Η νύφη τ’ αποφάσισε, στο ταίρι της πηγαίνει
Νεράκι αϊ – ταίρι μ’ κι έσκασα και πλάνταξε η καρδιά μου
Χρυσό τσουκάλι άρπαξε, στη βρύση τ’ ακουμπάει
Για στάξε βρύση μ’ μια φορά, για στάξε βρύση μ’ δύο
Ώσπου να πάει και να ‘ρθει, τη βρίσκει πεθαμένη
Χρυσό μαχαίρι άρπαξε, στα στήθη τ’ς τ’ ακουμπάει
Πάησαν και τα κιβούριασαν, σ’ ένα κιβουρ’ αντάμα
Το ‘να φυτρώνει κάλαμος και τ’ άλλο κυπαρίσσι
Λιγοβεργάει ο κάλαμος, φιλεί το κυπαρίσσι.

0 Responses to “Τραγούδια των Τζουμέρκων: Μια μάνα έχει δάκρυα και πόνο στη καρδιά της”

Δημοσίευση σχολίου